Δρακοβούνι, Drakovouni, Gortynia, Arcadia

ΚΛΕΙΤΩΡ

      α) Η ΠΡΩΤΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΛΕΙΤΩΡ ΤΟ 1836
      β) ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΧΕΙΜΑΡΟΥ

Με την πρώτη διοικητική οργάνωση της Ελλάδας και δυνάμει Διατάγματος δημοσιευθέντος εις στο υπ' αριθ. 80 Φύλλον Εφ. Κυβερνήσεως έτους 1836, καθωρίσθη ο γενικός πίναξ των δήμων και κοινοτήτων του Κράτους. Εις δε το υπ' αριθ. 2 παράρτημα σελίς 15 της ιδίας Εφημερίδος, ιδρύθησαν συν τοις άλλοις και οι δήμοι "Μολοττού" με πρωτεύουσαν το Βαλτεσινίκον, περιλαμβάνων τα χωρία Κερπινή και Γλανιτσιά και με δήμαρχον τον Γεώργιον Μπούμπουλη και εισπράκτορα τον Σωτ. Οικονομόπουλο, και ο δήμος "Κλείτορος" περιλαμβάνων τα χωρία Καρνέσι, Τοπόριστα, Γλόγοβα, Αγρίδι, με πρωτεύουσαν το Καρνέσι και δήμαρχον τον Α. Αλεξόπουλον και εισπράκτορα τον Α. Καραπίπαν. Όμως δια Διατάγματος της 17 Αυγούστου 1840, δημοσιευθέντος εις το υπ' αριθ. 5 του 1841 φύλλον Εφημερίδος Κυβερνήσεως (σελίς 34), ο δήμος του Μολοττού συνεχωνεύθη με τον δήμον Κλείτορος, μετονομασθείς εις δήμον Κλείτορος με πρωτεύουσαν την Τοπόρισταν, μεταφερθείσης μεταγενεστέρως της πρωτευούσης του δήμου Κλείτορος εις Βαλτεσινίκον.

Φαίνεται ότι οι Βαυαροί τη βοηθεία των Ελλήνων, ή οι Έλληνες τη βοηθεία των Βαυαρών, οι δώσαντες τα ονόματα εις τους πρωτοϊδρυθέντας δήμους, συνεβουλεύοντο εκτός των Ελληνικών πηγών, τας Ευρωπαϊκάς ερμηνευτικάς τοιαύτας και κατέληξαν να δώσουν την ονομασίαν "Μολοττού" και "Κλείτορος" εις τους δήμους, οίτινες περιέλαβον τα χωρία τα ευρισκόμενα γύρω στον χείμαρρο που κινάει από το Βαλτεσινίκο, προχωρεί προς την περιφέρεια Κερπινής, εκείθεν προς την περιφέρειαν της Γλόγοβας, εκείθεν προς την περιφέρειαν της Τοπόριστας για να χυθεί στον Λάδωνα ποταμόν. Τον χείμαρρον αυτόν, ο εκ Καλαβρύτων Γυμνασιάρχης Γ. Παπανδρέου, τον ονομάζει Τοποριστέϊκο ποτάμι (Ιστ. Καλαβρύτων, σελ. 9), ενώ ο Νουχάκης στη χωρογραφία του (σελίς 644) τον ονομάζει "Γλογοβίτικο".

Ο Ενετός Γεωγράφος του 15ου αιώνος, καθώς φαίνεται από τα γραφόμενά του, τον ονόμασε "Μολοσσόν" (A. PACIFICO "BGREVE DESCRIZZIONE GEOGRAFICA DEL PELOPONESO O MOREA".

Τα βουνά μας εδώ συνεκέντρωναν πολιτισμένας κοινωνίας χιλιετηρίδας προ Χριστού. Ο Παυσανίας γράφοντας ότι ο Κέκρωψ και ο Λυκάων ήσαν σύγχρονοι, μας μεταφέρει πέραν του έτους 1700 π.Χ. Ο Λυκάων ήτο υιός του Πελασγού για τον οποίον ο ποιητής Άσιος είχε γράψει σχετικώς ότι "η μαύρη γη εγέννησε στα ψηλόμορφα βουνά τον ισόθεο Πελασγό για να δημιουργηθεί το ανθρώπινο γένος". ( Ο Άσιος ήτο Σάμιος ποιητής ζήσας τον 6ον π.Χ. αιώνα).

Πέραν τούτων, ο Ιστορικός Ηρόδοτος "Κλειώ 146" βεβαιώνει ότι στην Αρκαδία κατά την μακρυνήν αρχαιότητα, κατώκουν Μολοσσοί και Πελασγοί και μολονότι δεν καθορίζει ακριβέστερον τα κατοικούμενα υπ' αυτών διαμερίσματα της χώρας, όμως ημείς συνδυάζοντας την ύπαρξιν εδώ των Πελασγικών τειχών της Αγίας Παρασκευής Βαλτεσινίκου - Γλανιτσιάς και των Πελασγικών τειχών της Κερπινής προς τα υπό του Ηροδότου διηγούμενα συμβάντα, αγόμεθα εις το συμπέρασμα ότι Πελασγοί και Μολοσσοί κατώκουν εδώ γύρω στα χωριά μας και ευλόγως οι νεώτεροι Έλληνες ονόμασαν δήμον Μολοττών, τον εις όν υπήγαγον τα χωριά Βαλτεσινίκον, Γλανιτσιά, Κερπινή, δηλαδή τα γύρω του ποταμού Μολοσσού χωρία.

Βάσει λοιπόν και της νεωτέρας πληροφορίας του PACIFICO, θα έπρεπε να ονομάσουμε τον δικό μας χείμαρρο "Μολοσσόν".

           

Αριστείδης  Δημόπουλος
Νέα Σμύρνη