Καλώς ήλθατε στο Δρακοβούνι Γορτυνίας

Καλώς ήλθατε στο Δρακοβούνι Γορτυνίας. Με αυτή την ιστοσελίδα επιδιώκεται η επικοινωνία και ενημέρωση όλων των συμπατριωτών και φίλων του χωριού. Για τον εμπλουτισμό της όποιος θέλει μπορεί να βοηθήσει στέλνοντας ότι υλικό θεωρεί χρήσιμο. Επιπλέον μετά από συνεννόηση μπορεί να δοθεί σε όσους θέλουν και δυνατότητα αναρτήσεων. Για επικοινωνία: drakovouni@hotmail.com

ΔΡΑΚΟΒΟΥΝΙ (τέως ΓΛOΓΟΒΑ)

       Η ονομασία του χωριού μας είναι σλαβική και είναι συνώνυμη του δένδρου Τρικοκκιάς δένδρο με αγκάθια και άσπρα λουλούδια (περίπου όπως η άγρια αχλαδιά).
Όμως μας πληροφορεί ο συγχωριανός μας Βασίλης Επαμεινώνδα Μπαρλέτης προχωρημένος σε γνώσεις μυθολογίας και ιστορίας της περιοχής μας και όχι μόνον.
Το Δρακοβούνι, τέως Γλόγοβα το συναντάμε και με τα εξής ονόματα: Βλόγοβα, Αλόγοβα, Γλένοβα και Γλόγλοβα. Βρίσκεται στο Βόρειο τμήμα της Αρκαδίας. Μικρό και φτωχό χωριό, άγνωστο έως τον Απρίλιο του 1944 που έγινε "η μάχη της Γλόγοβας" και από τότε έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα.
Τι έχουν πει όμως κατά καιρούς διάφοροι ιστορικοί, συγγραφείς και χωρογράφοι για το χωριό μας;
Το Λεύκωμα της Γορτυνίας, εκδόσεων Αφών Κοντοέ, 1937 στη σελ. 139 αναφέρει: "Το χωρίον τούτο ευρίσκεται εις τους πρόποδες του λοφίσκου Ρουπάκι, καταφύτου εξ αμπελώνων, ωνομάζετο δε πρότερον Γλόγοβα. Το νέον όνομα το έλαβεν εκ του πλησίον αυτού ευρισκομένου βουνού Δρακοβούνι. Κατά την παράδοσιν, ως πρώτοι κάτοικοι του χωριού φέρονται οι της οικογενείας Λατάνη, μετ' αυτούς δε ενεφανίσθησαν οι Γκορέοι, οίτινες αποτελούν ήδη τα 2/3 των κατοίκων και τέλος οι Κολοκοτρωναίοι, απόγονοι του στρατάρχου Θ. Κολοκοτρώνη. Εκ παραδόσεως επίσης είναι γνωστόν ότι κατ' αρχάς το χωρίον ευρίσκετο εις την τοποθεσίαν "Συλλύβδα" όπου υπάρχουν πολλά ερείπια. Κατ' άλλους ευρίσκετο εις την θέσιν "Μήλιαρι" όπου πρότινος ευρέθησαν ερείπια μεγάλου μνημείου. Το Δρακοβούνι υδρεύεται από πηγάς, έχει μονοτάξιον Δημοτικόν Σχολείον και αποτελεί ιδίαν Κοινότητα".
Επίσης, στο ίδιο βιβλίο, οι Αφοί Κοντοέ στη σελ. 128, γράφουν για τη Γλόγοβα: "Μεταξύ των προ του 1000 Χριστιανικών μνημείων είναι ο ναός της Γλογόβης (σημερινού Δρακοβουνίου) του οποίου τα τελευταία λείψανα απωλέσθησαν επί των ημερών μας. Ο Ναός ούτος οικοδομήθη επί της αυτοκρατορίας ενός των Ρωμανών και πιθανότατα με την οικονομικήν αυτού βοήθειαν".
Ωσαύτως θυμούνται οι χωριανοί μας μια επιγραφή προ της οριστικής καταστροφής και του τελευταίου τμήματος του αρχαίου αυτού ναού που έλεγε "ανεκαινίσθη επί Αυτοκράτορος Ανδρονίκου".
Επίσης ο Ν. Π. Μπούμπουλης στο βιβλίο του Μνήμες από το Βαλτεσινίκο και τα γύρω χωριά, στη σελ. 522 γράφει: "Αν κρίνωμε από τας περισωθείσας εις Γορτυνίαν βυζαντινάς εκκλησίας, συμπεραίνουμε ότι ήσαν μικρές εκκλησίες των χωριών μας. Μόνον για τον βυζαντινόν Ναόν της Γλόγοβας (Δρακοβούνι) δώρον αυτοκράτορος τινός των Ρωμανών, υπάρχει η παράδοσις ότι ήτο μεγάλος, αλλά ο ναός αυτός ήτο θύμα προηγουμένων εχθρικών καταδρομών ή του χρόνου".
Όλα αυτά μας βάζουν σε σκέψεις και προβληματισμούς. Τι το ξεχωριστό είχε το χωριό μας για να ασχοληθούν οι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου με τη Γλόγοβα;
Ωσαύτως ο Ιερώνυμος Βογιατζής, ιστορικός, τοποθετεί την Αρκαδικήν Νώνακριν εις την Γλόγοβα και λέει ότι "υπάρχουν υπολείμματα αρχαίας πόλεως ήτις ήτο ίσως η Νώνακρις, ουχί η Νώνακρις η προς δυσμάς Φενεού παρά τη οποία είναι υψηλός κρημνός, εξ ού έσταζε το ύδωρ της Στυγός".
(Περιοδικόν Βύρων, 1874, σελ. 108)
Την ίδια άποψη έχει και ο Νικ. Παπαχατζής στα Αρκαδικά του Παυσανία (εκδόσεων Ελευθερουδάκη). "Αυτή η Νώνακρις ήταν διαφορετική από τη γνωστή πολίχνη της Φενεάτιδος, παρά τα ύδατα της Στυχός" (σελ. 303 υποσημ. 4).
Ο Παυσανίας στα "Αρκαδικά" δεν αναφέρει τίποτε για το χωριό μας και για τα γειτονικά χωριά, αναφέρεται όμως ιδιαίτερα στα ονόματα τριών κωμών, στης Καλλίας, της Δίποινας και της Νώνακρις. Οι τρεις αυτές κώμες συναποτέλεσαν την αρχαίαν αρκαδική Τρίπολη της οποίας οι κάτοικοι πήραν μέρος στον αποικισμό της Μεγαλόπολης. "Προσεγένετο δε και Τρίπολις ονομαζομένη Καλλία και Δίποινα και Νώνακρις".
Έτσι ο Ιερώνυμος Βογιατζής τοποθετεί την Καλλία στη Γλανιτσιά (θέση Αγία Παρασκευή), τη Δίποινα στην Κερπίνη και την Νώνακρι στο Δρακοβούνι.
(Περιοδικό Βύρων, Ιερωνύμου Βογιατζή, σελ. 105).
Την ίδια ακριβώς τοποθέτηση κάνει και ο Π. Παπαζαφειρόπουλος στο βιβλίο Μεθυδριάς, εκδ. 1883, σελ. 8.
Αυτά βρήκα σε ιστορικά κείμενα για τη Γλόγοβα. Εκείνο όμως που θα βοηθήσει να επιβεβαιωθούν τα ιστορικά κείμενα, οι παρατηρήσεις και οι διάφορες απόψεις των ειδικών είναι οι ανασκαφές που πρέπει να γίνουν εκεί που υπάρχουν μνημεία και όπου οι κάτοικοι έχουν εντοπίσει, σε διάφορα σημεία του χωριού μας, τάφους λιθόκτιστους και άλλα στοιχεία. Έτσι θα αποκαλυφθούν τα μυστικά του χωριού μας.
Κατά καιρούς έχουν γίνει ενέργειες από μέρους μου για να γίνουν ανασκαφές ώστε να έλθουν στο φως τα μυστικά που κρύβει το χωριό μας μέχρι στιγμής όμως, χωρίς αποτέλεσμα.
Την ιστορία της περιοχής κατά τους πρώτους 7 μ.Χ. αιώνες καλύπτει πυκνό σκοτάδι. Είναι η εποχή του τέλους της Ρωμαιοκρατίας, της εξάπλωσης του Χριστιανισμού και κατόπιν της Βυζαντινής κυριαρχίας. Για τη Ρωμαιοκρατία δεν έχουμε στοιχεία χρήσιμα. Τον Χριστιανισμό δέχτηκαν οι κάτοικοι σ' αυτό το διάστημα, αλλά σ' άγνωστη ακριβώς εποχή, πάντως τελευταίοι στην Πελοπόννησο. Το 451 είχαν γίνει Χριστιανοί οι Αρκάδες ("Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών", έτος Κ - 1950, σελ. 220). Το 775 μ.Χ. πέθαναν πολλοί στην Κωνσταντινούπολη από φοβερή επιδημία κα ι όταν ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε' κάλεσε απ' όλη την Αυτοκρατορία όσους θέλουν να μετοικήσουν στην Πόλη, για να γίνει πάλι ισχυρή, πήγαν εκεί πολλοί κι από την περιοχή της Τρίπολης για να γλιτώσουν τις βαρβαρικές επιδρομές και καταπιέσεις.
Κατά τον Hertzberg ο ίδιος Αυτοκράτορας επέτρεψε αργότερα κι έφτασαν ως την Πελοπόννησο Σλαβικές οικογένειες, που με τα ποίμνιά τους έπιασαν κυρίως τα βουνά. Κατόπιν όμως θέλησαν να κατεβούν σ' ευφορότερα μέρη στα παράλια της Πελοποννήσου. Μετά το 780 η Ειρήνη η Αθηναία, επίτροπος του ανήλικου γιου της Κωνσταντίνου ΣΤ' του Πορφυρογέννητου, με το στρατηγό Σταυράκιο, τους ανάγκασε ν' ανεβούν στα βουνά. Το 805 κίνησαν πάλι για την Πάτρα και με διαταγή του Αυτοκράτορα Νικηφόρου Α' αποδεκατίστηκαν. Επί Θεοφίλου του Εικονομάχου (829-842) επανεστάτησαν κι ο στρατηγός Θεόκτιστος τους εξόντωσε. Οι ελάχιστοι που γλίτωσαν, εξελληνίστηκαν κι απόμειναν μόνον τα ίχνη τους σε μερικά ονόματα τόπων και χωριών, όπως (κατά το Γερμανό M. Vasmer):
"Γλανιτσιά = Κλεισούρα, μονοπάτι
Γλόγοβα = τόπος μ' άσπρα αγκάθια
Τοπόριστα = τσάπα, τσεκούρι
Μαγούλιανα = λόφος, ψήλωμα
Καμενίτσα = πετρότοπος κλπ.".
Ο ίδιος όμως ο Vasmer και πολλοί άλλοι, αποδίδουν τα Σλαβικά τοπωνύμια και αρκετές λέξεις που διατηρούνται ακόμα (βαγένι, βάλτο, βέλικα, λόγγος, λούμπα, γούρνα, στάνη, Γορίτσα κλπ.) μάλλον στην κάθοδο Αλβανών που 'χαν πάρει τις λέξεις από τη Σλαβική γλώσσα στο λεξιλόγιό τους.
Τον 9ο και 10ο αιώνα παρατηρείται κάποια ησυχία και πρόοδος στην Αρκαδία (Μεσσαρέα) και Γορτυνία (χώρα των Σκόρτων) κι αναφαίνονται νέοι οικισμοί και κωμοπόλεις στις περιοχές της Τρίπολης, Τευθίδος κλπ. Ανάμεσά τους τα σημερινά χωριά μας: Κερπινή, Γλανιτσιά, Γλόγοβα, Βαλτεσινίκο, Αγρίδι, Καρνέσι, Τοπόριστα κλπ..

Αριστείδης Δηµόπουλος
Νέα Σµύρνη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου